ΤΕΣΤ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ
Ο όρος «σχολική ετοιμότητα» περιλαμβάνει την αναγκαία συνολική ωριμότητα ενός παιδιού τη χρονική στιγμή της έναρξης φοίτησής του στην Α΄ Δημοτικού.
Δηλαδή, με τον όρο αυτόν εννοούμε ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού σε κοινωνικο-συναισθηματικό, κινητικό, γνωστικό και σωματικό επίπεδο. Είναι καθοριστικής σημασίας, μια και αξιολογεί κανείς αν το παιδί είναι έτοιμο να διδαχτεί με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο τα γνωστικά αντικείμενα του δημοτικού σχολείου.
Κατά τη διαδικασία της αξιολόγησης της σχολικής ετοιμότητας γίνεται έλεγχος της αδρής και λεπτής κινητικότητας, της πλευρίωσης, των γραφοκινητικών δεξιοτήτων, της κατάκτησης των προμαθηματικών εννοιών, της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης του παιδιού. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα βασικά κριτήρια για την ομαλή μετάβαση του παιδιού από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο:
- Νοητική ετοιμότητα(νοητικό δυναμικό, οπτική & ακουστική αντίληψη, λογική/σύνθετη/επαγωγική σκέψη, μνήμη, γνώση λογικομαθηματικών εννοιών, ικανότητα σειροθέτησης)
- Προφορική ετοιμότητα(αντίληψη & έκφραση λόγου, ορθή χρήση του λόγου σε διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες, ακουστική αντίληψη, μοίρασμα βιωμάτων)
- Αναγνωστική ετοιμότητα (ανάπτυξη γραφο-φωνολογικής ενημερότητας, αναγνώριση γραμμάτων, οπτική αντίληψη)
- Σωματική ετοιμότητα (ανάπτυξη αδρής & λεπτής κινητικότητας, παγίωση πλευρίωσης, συντονισμός ματιού-χεριού, αυτοεξυπηρέτηση, πραξιακός μηχανισμός, προσανατολισμός, συγκέντρωση-οργάνωση)
- Κοινωνική και συναισθηματική ετοιμότητα (ικανότητα αναγνώρισης των συναισθημάτων, ικανότητα διαχείρισης των συναισθημάτων του, ικανότητα σύναψης και διατήρησης διαπροσωπικών σχέσεων, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, διαχείριση ματαίωσης, ικανότητα συνεργασίας, ανάπτυξη κατάλληλης διεκδικητικότητας)
Στην περίπτωση που το αποτέλεσμα της αξιολόγησης μας δείξει ότι το παιδί δεν είναι έτοιμο να φοιτήσει στην Α΄ Δημοτικού, θα πρέπει να γίνει στοχευμένη παρέμβαση από ειδικό ή ειδικούς, για να βοηθήσουν το παιδί να κατακτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες και να στηρίξουν το ίδιο και την οικογένειά του. Η μορφή και η συχνότητα της παρέμβασης εξαρτώνται από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί.